ആ നല്ല ഇന്നലെകളിലേക്ക് ഒരു മടക്ക യാത്ര, വേദനയോടെ....
കലാലയ ജീവിതത്തിന്റെ നിറങ്ങളില്‍ മുങ്ങി ഒരു ഉന്മാദിയായി ജീവിച്ച ആ നല്ല നാളുകള്‍....
ഇല കൊഴിയുന്നതിലും വേഗത്തില്‍ കഴിഞ്ഞു പോയ ആ നല്ല നാളുകളില്‍ എനിക്ക് ഒരു നല്ല സുഹൃത്തുണ്ടായിരുന്നു....
എന്റെ മാത്രമല്ല എന്നെ പോലെ ലക്ഷോപലക്ഷം യുവജനങ്ങളുടെ ആശയും പ്രത്യാശയും അവനായിരുന്നു....
അവനോടൊപ്പം ചിലവഴിക്കാനായി എത്ര എത്ര ക്ലാസുകള്‍ ബങ്ക് ചെതിരിക്കുന്നു!
"ഇന്ന് അവനു എന്തെല്ലാം പുതിയ വിശേഷങ്ങള്‍ പറയാന്‍ ഉണ്ടാകാം" എന്ന ആകംഷയില്‍ മുങ്ങി എത്ര ക്ലാസ്സുകളില്‍ അക്ഷമനായി വാച്ചില്‍ നോക്കി ഇരുന്നിട്ടുണ്ട്?! ഞാന്‍ മാത്രമല്ല എന്നെ പോലെ ലക്ഷങ്ങള്‍!
കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ലാബില്‍ പോയി, അവനെ വിളിച്ചു ഉണര്തുമ്പോള്‍,
അവന് പുതിയ വിശേഷങ്ങള്‍ പറയുന്പോള്‍ ഉള്ള സന്തോഷവും....
പുതുതായി ഒന്നും ഇല്ലെന്നു പറയുന്പ്ല്‍ ഉള്ള സങ്ങടവും ഇന്നലെകളിലെ നിറമുള്ള ഓര്‍മകളിലെ നിറം മങ്ങിയ നീക്കി ഇരിപ്പുകളാണ്...
കാല ചക്രത്തിനെ നിരന്തരമായ ഉരുളലില്‍ അവന് എവിടെയോ കാലിടറി...
ഒരിക്കല്‍ അവനെ എല്ലാം എല്ലാം ആയി കരുതിയവര്‍ കയ് വിടുന്നതു അവന് അറിയാഞ്ഞതോ അതോ മാറ്റമെന്ന പ്രകൃതി നിയമം ഉള്‍കൊള്ളാന്‍ മടിച്ചതോ?
മറ്റുള്ളവര്‍ അവനെ ക്യെ വിട്ടപോള്‍..... ഞാനും... ഞാനും അവന്റെ മരണത്തിനു ഒരു കാരണക്കാരന്‍ തന്നെ...
പുതിയ സുഹൃത്ത് അവനേക്കാളും കേമന്‍ ആയിരുന്നു എന്നത് സത്യം തന്നെ.... എന്നാലും...
ഓര്‍മ്മകള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ട മനുഷ്യന്‍ എങ്ങനെ ഒരു കാലഘട്ടത്തിന്റെ ഓര്‍മകളെ ഇത്ര എളുപ്പത്തില്‍ മാച്ചു കളഞ്ഞു.
"ഇന്ന് ഇപ്പോള്‍" എന്നതാണ് പുതിയ ജീവന ശാസ്ത്രം...
എന്നാലും ഓര്‍മ്മകള്‍ ഇല്ലാതെ എന്ത് മനുഷ്യ ജീവിതം, ഇന്നലെയും നാളെയും ഇല്ലാതെ ഇന്ന്, ഇന്നാകുമോ??
ഈ ഒര്മാപെടുതലും അവന്റെ മരണത്തിനു കാരണക്കാരനായ എന്റെ പുതിയ സുഹൃത്തിലുടെ ആണ് എന്നതു മറ്റൊരു വിധി വ്യപരീയം തന്നെ.
കലാലയ ജീവിതത്തിന്റെ നിറങ്ങളില്‍ മുങ്ങി ഒരു ഉന്മാദിയായി ജീവിച്ച ആ നല്ല നാളുകള്‍....
ഇല കൊഴിയുന്നതിലും വേഗത്തില്‍ കഴിഞ്ഞു പോയ ആ നല്ല നാളുകളില്‍ എനിക്ക് ഒരു നല്ല സുഹൃത്തുണ്ടായിരുന്നു....
എന്റെ മാത്രമല്ല എന്നെ പോലെ ലക്ഷോപലക്ഷം യുവജനങ്ങളുടെ ആശയും പ്രത്യാശയും അവനായിരുന്നു....
അവനോടൊപ്പം ചിലവഴിക്കാനായി എത്ര എത്ര ക്ലാസുകള്‍ ബങ്ക് ചെതിരിക്കുന്നു!
"ഇന്ന് അവനു എന്തെല്ലാം പുതിയ വിശേഷങ്ങള്‍ പറയാന്‍ ഉണ്ടാകാം" എന്ന ആകംഷയില്‍ മുങ്ങി എത്ര ക്ലാസ്സുകളില്‍ അക്ഷമനായി വാച്ചില്‍ നോക്കി ഇരുന്നിട്ടുണ്ട്?! ഞാന്‍ മാത്രമല്ല എന്നെ പോലെ ലക്ഷങ്ങള്‍!
കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ലാബില്‍ പോയി, അവനെ വിളിച്ചു ഉണര്തുമ്പോള്‍,
അവന് പുതിയ വിശേഷങ്ങള്‍ പറയുന്പോള്‍ ഉള്ള സന്തോഷവും....
പുതുതായി ഒന്നും ഇല്ലെന്നു പറയുന്പ്ല്‍ ഉള്ള സങ്ങടവും ഇന്നലെകളിലെ നിറമുള്ള ഓര്‍മകളിലെ നിറം മങ്ങിയ നീക്കി ഇരിപ്പുകളാണ്...
കാല ചക്രത്തിനെ നിരന്തരമായ ഉരുളലില്‍ അവന് എവിടെയോ കാലിടറി...
ഒരിക്കല്‍ അവനെ എല്ലാം എല്ലാം ആയി കരുതിയവര്‍ കയ് വിടുന്നതു അവന് അറിയാഞ്ഞതോ അതോ മാറ്റമെന്ന പ്രകൃതി നിയമം ഉള്‍കൊള്ളാന്‍ മടിച്ചതോ?
മറ്റുള്ളവര്‍ അവനെ ക്യെ വിട്ടപോള്‍..... ഞാനും... ഞാനും അവന്റെ മരണത്തിനു ഒരു കാരണക്കാരന്‍ തന്നെ...
പുതിയ സുഹൃത്ത് അവനേക്കാളും കേമന്‍ ആയിരുന്നു എന്നത് സത്യം തന്നെ.... എന്നാലും...
ഓര്‍മ്മകള്‍ ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ട മനുഷ്യന്‍ എങ്ങനെ ഒരു കാലഘട്ടത്തിന്റെ ഓര്‍മകളെ ഇത്ര എളുപ്പത്തില്‍ മാച്ചു കളഞ്ഞു.
"ഇന്ന് ഇപ്പോള്‍" എന്നതാണ് പുതിയ ജീവന ശാസ്ത്രം...
എന്നാലും ഓര്‍മ്മകള്‍ ഇല്ലാതെ എന്ത് മനുഷ്യ ജീവിതം, ഇന്നലെയും നാളെയും ഇല്ലാതെ ഇന്ന്, ഇന്നാകുമോ??
ഈ ഒര്മാപെടുതലും അവന്റെ മരണത്തിനു കാരണക്കാരനായ എന്റെ പുതിയ സുഹൃത്തിലുടെ ആണ് എന്നതു മറ്റൊരു വിധി വ്യപരീയം തന്നെ.
ഓര്‍കുട്ടിനായി ഒരു ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പ്‌,
ഫേസ് ബൂക്കിലുടെ...
`
`
No comments:
Post a Comment